अङ्क ४८फागुन २०७०वर्ष १०

नयाँ क्षितिज 

-  केशव वरुवाल पथिक 

 

नचाहेको कसैलाई बिर्सन खोज्दा,

झुल्किन्छ यौटा मुहार–

जसको मुस्कानको बाढीमा,

म बग्छु – बगी रहन्छु,

खोलामा दियो बगेझैँ।

 

त्यो निधार – जहाँ खुसी लहरझैँ खेल्छ,

जोडी आँखा – सिधै मनसित बोल्छ ,

नमिलेका ती दन्तहरूमा – मेरो मुटु धड्किन्छ ,

कोमल गाला – जीवनभरीको थकान सोस्छ ,

ओठ कल्पनामा उडाई लान्छ ,

र म उड्छु – मुहारसँगै ,

क्षितिजमा चङ्गा उडेसरी।

 

झुल्किन्छ ......

यौटा मुहार – जहाँ अध्याराहरू विश्राम गर्छन्,

रहरहरु जुर्मुराएर ब्यूँझन्छन् ,

अङ्गहरू गर्मीयामको वर्षामाझैँ झुम्छन् ,

पुरै शरीर रहरले निथ्रुक्क भिज्छ ,

र म भिजी रहन्छु – वर्षावनको माटोझैँ।

 

झुल्किन्छ यौटा मुहार ,

जहाँ जोस कहिलै रित्तिदैन,

आँखाको मुस्कानले दुःखलाई बास दिदैँन,

आँखिभुईँ माथिको सपना देखाउन ,

जाँगरको दियो बाल्छ ,

र म बल्छु – बली रहन्छु ,

अँध्यारो मन्दिरको मुर्तिअगाडि। 

                                                                         इटहरी –८, सुनसरी।

Share |

प्रतिक्रियाहरू

anil pande patna
very enlightend metafor

rohit sharma assam
kalpanako uttam kalpana

roshni rai illam
lovly poem . premilai pathau pathau lagne

suman sah
ramro lago

aman kaushik
beautiful safari of dream of lovers

anamika
nachahekole tetro rahar jagayo, chahanele k k garla


प्रतिक्रिया पठाउनुहोस

नाम :
प्रतिक्रिया :